Service
Winkelmandje
Menu
Nu gratis verzending bij aankoop van een Hill’s product met kortingscode GRATISVERZENDING Lees meer
Nu gratis verzending bij aankoop van een Hill’s product met kortingscode GRATISVERZENDING

Profiteer nu tijdelijk van gratis verzending bij aankoop van Hill’s honden- of kattenvoer. Voeg een Hill’s product toe aan uw winkelmandje en gebruik de kortingscode GRATISVERZENDING

Elleboogdysplasie bij honden

Geschreven door Mara |

Elleboogdysplasie is een veelvoorkomende orthopedische aandoening bij honden die pijn en kreupelheid kan veroorzaken. Het betreft een ontwikkelingsstoornis van het ellebooggewricht, waarbij de botten en kraakbeen niet goed op elkaar aansluiten. Dit leidt tot overmatige slijtage en ontsteking in het gewricht. In deze blog leest u meer over wat elleboogdysplasie is, hoe u het herkent, en welke behandelingsopties er zijn om uw hond te helpen.

Labrador ligt in gras

Wat is Elleboogdysplasie?

Elleboogdysplasie is een verzamelnaam voor verschillende afwijkingen in het ellebooggewricht die ervoor zorgen dat de botten niet goed op elkaar passen. Dit kan leiden tot artrose en pijnklachten bij de hond. De aandoening komt vaak voor bij middelgrote tot grote hondenrassen en ontstaat meestal op jonge leeftijd, wanneer de gewrichten nog in ontwikkeling zijn. De vier aandoeningen die onder elleboogdysplasie vallen zijn: Los processus coronoideus (LPC), los processus anconeus (LPA), osteochondrose dissecans (OCD) en incongruentie.

Los Processus Coronoideus (LPC)

Bij een los processus coronoideus (LPC) is een klein stukje bot, de processus coronoideus, losgebroken van de ellepijp. Dit veroorzaakt pijn en ontsteking in het gewricht. LPC is een veelvoorkomende oorzaak van kreupelheid in de voorpoten bij jonge honden.

Los Processus Anconeus (LPA)

Bij een los processus anconeus (LPA) is een klein stukje bot van een botuitsteeksel aan de achterkant van de ellepijp, het processus anconeus, niet goed vastgegroeid aan de rest van de ellepijp. Hierdoor kan dit stukje bot loskomen en problemen veroorzaken in het ellebooggewricht, zoals pijn en verminderde beweeglijkheid.

Osteochondrose Dissecans (OCD)

Osteochondrose dissecans (OCD) is een aandoening waarbij het kraakbeen in het ellebooggewricht niet goed ontwikkelt. Het kraakbeen wordt te dik, waardoor het niet meer als een spons kan werken. Hierdoor neemt het te weinig voedingsstoffen op en kan het kraakbeen afsterven. Hierdoor kunnen losse stukjes kraakbeen in het gewricht ontstaan. Dit kan leiden tot pijn, ontsteking en artrose. OCD komt vooral voor bij snelgroeiende, grote hondenrassen.

Incongruentie

Incongruentie verwijst naar een slechte aansluiting van de botten in het ellebooggewricht, waardoor de belasting ongelijk verdeeld wordt. Dit kan leiden tot overmatige slijtage en artrose. Incongruentie kan de oorzaak zijn van het ontstaan van een LPC of LPA en kan dus bijdragen aan de ernst van de klachten.

Relevante producten

Hoe ontstaat elleboogdysplasie bij honden?

Bij veel honden heeft elleboog dysplasie een erfelijke basis. Bij deze hondenrassen worden de ouderdieren uitgebreid onderzocht voordat ze geschikt zijn voor de fok. Dit om het risico op het ontstaan van elleboogdysplasie te verkleinen.

Toch kan elleboogdysplasie altijd ontstaan, vooral bij jonge, snelgroeiende pups van grote hondenrassen. De ellepijp en het spaakbeen in de voorpoot kunnen met een verschillende snelheid groeien, waardoor het ellebooggewricht tijdelijk incongruent is, dus minder goed past. Dit kan weer leiden tot een LPA of LPC. Ook OCD kan ontstaan door groeistoornissen. Daarom is het altijd belangrijk om pups een geschikte puppyvoeding te geven, waardoor de groei zo veel als mogelijk wordt gecontroleerd. Hiervoor is de juiste hoeveelheid van bepaalde voedingsstoffen nodig (vooral calcium, fosfaat en vitamine D) in combinatie met een juist energiegehalte in de voeding.

Symptomen van elleboogdysplasie

De symptomen van elleboogdysplasie kunnen verschillen per hond, afhankelijk van de ernst van de aandoening. Veelvoorkomende symptomen zijn:

  • Kreupelheid aan de voorpoten;
  • Moeite met opstaan of lopen, vooral na rustperiodes;
  • Stijfheid of een afwijkend looppatroon;
  • Zwelling rond het ellebooggewricht.

De klachten ontwikkelen zich vaak geleidelijk. In het begin kan de kreupelheid slechts af en toe zichtbaar zijn, bijvoorbeeld na intensieve beweging. Naarmate de aandoening verergert, kan de kreupelheid chronisch worden.

Diagnose van elleboogdysplasie bij een hond

Om elleboogdysplasie vast te stellen, zal de dierenarts een lichamelijk onderzoek uitvoeren en vragen stellen over de symptomen van uw hond. Vaak is aanvullend beeldvormend onderzoek nodig, zoals röntgenfoto’s of een CT-scan, om de aard en ernst van de afwijkingen in het ellebooggewricht te beoordelen. Vroege diagnose is belangrijk voor een snelle behandeling, om zo verdere schade aan het gewricht zoveel mogelijk te beperken.

Behandelingsopties van elleboogdysplasie bij honden

De behandeling van elleboogdysplasie hangt af van de ernst van de aandoening en de leeftijd van de hond. Mogelijke behandelingsopties zijn:

  • Een conservatieve behandeling: in milde gevallen kan een conservatieve behandeling voldoende zijn. Dit omvat gewichtsbeheersing, ondersteunende voeding, aangepast bewegen, fysiotherapie en het gebruik van ontstekingsremmende medicatie om pijn en ontsteking te verminderen. Ook voedingssupplementen met glucosamine en chondroïtine kunnen worden ingezet om de gewrichten te ondersteunen. Ook supplementen als Puur Dyspla en Doils Joint kunnen worden ingezet.
  • Een chirurgische behandeling: bij ernstigere gevallen van elleboogdysplasie kan een operatie nodig zijn. Afhankelijk van de specifieke afwijking kunnen verschillende chirurgische technieken worden toegepast, zoals het verwijderen van losse botfragmenten of het corrigeren van de botuitlijning. Het doel van de operatie is om verdere gewrichtsschade te voorkomen en de pijn te verminderen.
  • Gewichtsbeheersing en fysiotherapie: gewichtsbeheersing is cruciaal voor honden met elleboogdysplasie, omdat overgewicht de belasting op de gewrichten vergroot. Fysiotherapie kan helpen om de spieren rondom het ellebooggewricht te versterken en de mobiliteit van de hond te verbeteren. Regelmatige, gecontroleerde beweging zoals zwemmen kan ook helpen om de spieren sterk te houden zonder de gewrichten te zwaar te belasten.

Rassen met een verhoogd risico op elleboogdysplasie

Elleboogdysplasie komt vooral voor bij grote hondenrassen, zoals de Labrador Retriever, Golden Retriever, Berner Sennenhond en Duitse Herder. Deze rassen hebben een genetische aanleg voor de ontwikkeling van elleboogdysplasie. Fokkers van deze rassen zijn verplicht om hun fokdieren te laten testen op elleboogdysplasie, zodat de kans op het doorgeven van de aandoening zo klein mogelijk wordt gehouden.

Lees ook onze blog over Heupdysplasie bij honden.

Tijdens de groei kunnen jonge honden worden ondersteunt met een supplement als Puur Enos.

De prognose van elleboogdysplasie

Hoewel elleboogdysplasie een vervelende aandoening is, kunnen veel honden met de juiste behandeling en aanpassingen aan hun levensstijl een goed leven leiden. Het is belangrijk om uw hond goed in de gaten te houden en de beweging aan te passen aan zijn mogelijkheden. Regelmatige controle door de dierenarts is essentieel om de aandoening goed te monitoren en tijdig in te grijpen als dat nodig is.

Elleboogdysplasie is een pijnlijke gewrichtsaandoening die veel voorkomt bij grotere hondenrassen. Vroege herkenning en behandeling zijn belangrijk om de levenskwaliteit van uw hond te verbeteren en verdere gewrichtsschade te voorkomen.

Heeft u nog vragen over elleboogdysplasie bij honden? Neem dan contact op via dierenarts@medpets.be.